Vanuit mijn coach gesprekken merk ik dat veel mensen strugglen met een laag zelfbeeld, dit had ik ook! Dat heeft gevolgen op hoe we in het leven staan. Een gebrek aan zelfvertrouwen belemmert je om voluit te leven en het leven te creëren waar je eigenlijk zo naar verlangt. Een leven waarbij je echt kan voelen wat je wilt en wat bij je past zonder afhankelijk te zijn van de mening van anderen.
Ik straalde naar buiten uit dat ik het allemaal wel voor elkaar had, super happy, maar van binnen voelde ik mij super klein en onzeker. Zo noemde ze mij vroeger altijd het kleine blije blonde meisje met de paarse fiets. Ik reed op dat paarse fietsje altijd naar onze hangplekken, de bruggetjes, tunnels en gebouwen waar we lekker op muurtjes, bankjes etc konden zitten. Vooral in de zomer als het lang licht was en er nog een heerlijk zonnetje scheen konden we daar uren hangen. Ik vond het in die periode heel belangrijk om me te laten horen, iedereen moest weten dat ik er was dus ik tetterde overal bovenuit. Om erbij te horen ging ik ook roken en ik wilde GEEN moment missen en bij ALLE leuke momenten zijn anders voelde ik me er niet bij horen, afgewezen ofzo.
In die periode had ik veel bevestiging nodig om te voelen dat ik goed genoeg was.
Ik denk dat iedereen dit wel herkent vanuit de pubertijd dat je de angst had om er niet bij te horen. Zo heb ik een periode skater kleding gedragen met van die mega wijde broeken en korte topjes erop. Daarna een periode het liefst alleen maar zwarte kleding en zo'n dikke zwarte lijn onder je ogen. Ik zat in een mega identiteitscrisis en ik wist gewoon niet wie of wat ik moest zijn, ik voelde me verdwaald in mezelf. Ik deed maar wat! Het enige wat ik als pubermeisje wist is dat mensen mij zagen als blij en spontaan, positief en aan dat plaatje moest ik van mezelf blijven voldoen. In die periode was ik nog niet bekend met ’’goed genoeg zijn’’.
Als puber ben je ook enorm gevoelig over wat mensen van je zeggen, zo hebben ze mij een tijdje gepest met ‘’kikkerogen’’ omdat ik bolle ogen had ofzo? Ik was het pispaaltje omdat ik een vriendje had in die periode (een mooi verhaal trouwens want ik ben nu met deze fantastische jongen getrouwd) waar best wat meiden toen verliefd op waren. Ik fietste op mijn paarse fiets en ik kon me dan zo kwetsbaar voelen als er weer "kikkeroog" geroepen werd.
Ik had wel een grote mond, maar een klein hartje en in dit soort situaties trok ik me juist altijd terug. Toen geloofde ik alles wat iedereen zei. Ik ging me focussen op de negatieve kanten van mezelf. Dan keek ik in de spiegel en zag ik inderdaad kikker ogen, ongelijke lippen, dikke buik, te korte benen en ga zo maar door.
Daarbij kwam in mijn pubertijd al social media, het begon met CU2, daarna Hyves, Sugababes en Superdudes waarbij het super belangrijk was, vond ik, hoe je er uit zag. Als ik dan thuiskwam van het hangen dan was het eerste wat ik deed achter onze grote ouderwetse computer zitten en mezelf vergelijken met andere. Maar al scrollend door de feeds, zakte mijn zelfvertrouwen. Nu weet ik dat jezelf vergelijken met het online leven van anderen je niets meer dan een negatief en onzeker gevoel oplevert. Daar ben ik nu achter! We laten vooral onze hoogtepunten zien online, niet onze struggles en dieptepunten. Je krijgt dus een vertekend beeld van de werkelijkheid. Zo zag ik allemaal ‘’perfecte families’’ die ík niet had en zo ontstonden er allemaal verhalen in mijn hoofd. Zo ga je jezelf zielig en minderwaardig vinden en ga je verlangen naar iets wat er niet is. Nu weet ik dat iedereen uniek is en jouw leven vormt zich op een hele andere manier dan dat van een ander. Iedereen heeft een andere achtergrond, andere struggles en andere dromen en doelen.
Dus een goede tip! Als je je zelfvertrouwen wilt vergroten, stop dan met het focussen op anderen en focus meer op jezelf! Wanneer mensen jou op insta triggeren, je bent bijv. jaloers of je hebt er bepaalde emoties bij dan kun je 2 dingen doen, ontvolgen! Of, focus je daar niet meer op en onderzoek je gevoel, welke emotie ervaar je en waarom? Om nog even verder door te gaan op mijn verhaal,
Ikvond mezelf ook enorm dom, wat mijn hele leven beïnvloed heeft want als je zo’n grote overtuiging hebt over jezelf ga je ook denken als een ‘’dom’’ meisje. Wanneer ik dan een toets had dan werd ik een dag van te voren al zenuwachtig, dan lag ik in mijn bed s’avonds met pijn in mijn buik en zei ik tegen mezelf ik kan het toch niet, het heeft geen zin, ik begrijp het niet. Met die instelling, weet ik nu, werkt het inderdaad niet en ga je ook die toets niet halen. Echt voelen en vertrouwen op mijn intuïtie heb ik niet geleerd in die periode. Dit was ook niet iets waarover gesproken werd bij mij thuis of waar je les over kreeg op school.
Als er moeilijke situaties waren waarbij ik een negatieve emoties ervaarde zoals verdriet ging ik juist een lijstje maken met plussen en minnen. Toen het uitging met mijn vriendje op mijn 16e kon ik hem echt NIET vergeten (dit gaat weer over de man met wie ik getrouwd ben haha), hij had mijn hart gebroken. Ik accepteerde de situatie niet, ik zag niet in dat hij niet goed voor mij was op dat moment.
Ik zat elke avond op mijn zolderkamertje met een sip muziekje te huilen op bed, totdat ik op een moment bedacht oké.. Ik moet hier iets mee. Toen heb ik pen en papier gepakt en ben ik de plus en de minnen gaan opschrijven van hem. Dit gaf mij de bevestiging dat die verkering niet goed voor me was. Dat lijstje moest ik dan elke keer van mezelf lezen als ik me weer rot voelde, om zo uit die slachtoffer rol te blijven. Dit was een externe middel wat ik gebruikte omdat ik in die periode niet kon vertrouwen op mijn intuïtie.
Pas later, een paar jaar terug merkte ik op hoeveel ik met mijn hoofd beslis. Dat ik eigenlijk dus nog steeds die puber was die continue alles aan het afwegen was. Dit geeft enorm veel onzekerheid. Je bekijkt bijv. de voor en nadelen in situaties, dus je bent enorm aan het interpreteren en conclusies aan het trekken, of je houdt heel erg rekening met wat andere zeggen, maar wie zegt dat dat de waarheid moet zijn? Nu weet ik dat mijn intuïtie altijd gelijk heeft, dat dit mijn waarheid is. Vertrouw daarom meer op je eerste gevoel voordat je hoofd er mee vandoor gaat. Dit helpt mee om je zelfvertrouwen te vergroten. We zitten zoveel in ons hoofd, waardoor we de verbinding met onze eigen wijsheid en ons gevoel verliezen. Met ons hoofd gaan we het buiten onszelf zoeken door bevestiging te vragen. Advies vragen aan anderen is niet erg, als je maar naar jezelf blijft luisteren. Jij weet zelf het allerbeste wat jij nodig hebt en wat goed voor jou voelt. Hoe luister je nou naar je gevoel? Door ook momenten niks te doen en niet continue maar door willen graag. We leven zo makkelijk in een sleur, we werken, zijn bezig met de kinderen, luisteren muziek, kijken tv.
We staan zo AAN de hele dag waardoor je soms vergeet stil te staan en in het NU te zijn.
Dus de 3 tips die je hieruit kunt halen zijn:
1. Onderzoek je gedachtes, waarom voel je wat je voelt?
2. Stop met jezelf vergelijken met anderen en ga je focussen op de positieve dingen, kijk bijvoorbeeld waar je wel trots op bent en of wat je wel mooi vindt en focus daarop.
3. Volg je intuïtie, luister naar je hart i.p.v. je hoofd, pak momenten voor jezelf en ga terug naar het voelen! Wil je hier meerover weten, neem contact met met op!
Liefs Joline