Dwangmatig denken Ben jij verslaafd aan denken? Dit was ik wel, heelde dag tetterde de stemmentjes door mijn hoofd. Deze gedachtes beheerste mijn hele leven. Maar wat gebeurt er eigenlijk met je als je zo doorgaat in je eigen, soms misschien wel dwangmatige, gedachten? Hoe kunnen we hiermee omgaan en meer in de realiteit leven? Bijna iedereen heeft wel een of meerdere dagelijkse routines.
.jpeg)
Zo ga ik standaard voor het slapen gaan natuurlijk mijn tandenpoetsen, dit doe ik het liefst beneden. Daarna doe ik mijn nachtlenzen in nadat ik naar het toilet geweest ben. Schrijf ik nog even in bed over de dag en dan ga ik liggen op mijn rug, bewust ademen en ontspannen. Als ik mij ontspannen genoeg voel draai ik mij automatisch door op mijn rechterzij, pak ikRens (mijn partner) zijn hand en ga ik lekker slapen. Ik slaap ook graag inmijn boxer, als ik dit niet doe dan voel ik me daar toch oncomfortabeler bij.Ik heb mezelf aangepraat dat ik op die manier het beste slaap.
Voor deze routines is niet per se een reden. Meestal vinden we het gewoon fijn om vaste gewoontes te hebben. We ervaren dat ook niet als een probleem. Dwanggedachten zijn gedachten, beelden of impulsen die steeds maar weer terugkomen en waarover iemand geen controle heeft. Mensen met dwanggedachten willen deze gedachten helemaal niet hebben en ze beseffen dat deze gedachten ook geen zin heeft.
Dwanggedachten gaan samen met intense gevoelens van angst, afkeer, twijfel of het gevoel dat dingen op een ‘juiste manier’ gedaan moeten worden. Deze gedachten nemen veel tijd in, daarbij blijft je vaak hangen in piekeren. Waar ik een lange tijd tegenaan liep is dat ik bang was dat mijn kinderen misbruikt zouden worden. Ja I know best extreem.
In de vakantietijd breng ik elke maandag de jongens naar de opvang (3 en 5 jaar).Afgelopen week deed ik dit ook, ze hadden beide absoluut geen zin. Jent de oudste ging mee Iebe wegbrengen. Hij helemaal verdrietig, dat is dan al slikken.Ik weet dat het beter is als ik weg bent dus snel afscheid en door Jent wegbrengen. Jent voelde hetzelfde. We waren vroeg en er waren nog maar weinig kinderen. Ook hij ging ook aan mij hangen en hij wilde niet datik wegging. Toch moest ik werken. Toen kwam er een jongen die zei:” kom we gaan even bij de konijnen kijken”, slik.. Totaal onschuldig, lieve gast en ik weet zeker dat hij daar helemaal veilig is EN TOCH komen die vervelende gedachtes weer. Gelukkig weet ik dat ik deze er mag laten zijn en dat ze geen kwaad kunnen. Waardoor ze weer snel weggaan.
Herken je deze gedachtes?
Heb ik nu iets over het hoofd gezien, wat heel naregevolgen heeft?
Ik moet alles vertellen wat in mijn hoofd opkomt.
Als ik dit blijft herhalen in mijn hoofd dan ga ik het niet vergeten
Dit moet ik even opnieuw doen.
Het moet allemaal precies kloppen.
Oh jee, ik kan mijn baby iets aandoen.
Heb ik de kaarsen vergeten uit te blazen waardoor er brand kan ontstaan?
Straks val ik niet op mannen maar op vrouwen?
Mijn kinderen kunnen een ongeluk krijgen.
Er is wel een verschil tussen obsessief en dwangmatig
Je bent vast wel eens ‘geobsedeerd’ geweest door iets of iemand. Dit heeft vaak niets te maken met problemen in het dagelijks leven. Stel dat je een obsessie hebt voor schoenen. Daarnaast kun je nog steeds afspreken met vrienden, op tijd naar bed gaan en de volgende dag weer blij op je werk aanwezig zijn. Maar ook als de ‘obsessie’ niet leuk is, hoeft dit nog geen dwanggedachte te worden.
Bijvoorbeeld als je blijft denken dat je iets niet goed hebt gedaan. De gedachte gaat misschien een tijdje door je hoofd. Je overziet de gevolgen van wat er niet goed gingen doet het de volgende keer anders. Dus met andere woorden: je gaat weer verder met je leven. Eigenlijk is het heel normaal dat we af en toe dit soort vervelende gedachten hebben. Maar wanneer wordt het dan een dwanggedachte?
Normaal gesproken kunnen we bepaalde gedachten weer loslaten. De gedachte komt niet (vaak) terug, het triggert geen extreme angsten zit ons niet in de weg bij ons dagelijks functioneren. In tegenstelling tot iemand die wel last heeft van een dwanggedachte. Iemand met dwanggedachten voert de handelingen vaak denkbeeldig uit. Denk aan praten tegen jezelf, tellen, geen rust nemen, zingen of het steeds wegduwen van de gedachten.
Juist deze dwanghandelingen zorgen ervoor dat de angst blijft. En het wegduwen, niet willen denken aan eengedachte, pakt juist andersom uit: je gaat er meer aan denken.Denk aan ik mag niet aan roze olifantjes denken. De wil om niet aan de vervelende angstige gedachten te denken, neemt dus in kracht toe. D
De dwanggedachte verdwijnt niet meer uit je hoofd. Je kunt dan letterlijk nergens anders meer aan denken. Zojuist ben ik begonnen met een coachee die last had van dwanggedachtes! Er kwam zoveel angst bijkijken dat ze paniekaanvallen kreeg. Ze geloofde haar gedachtes die gingen over: " straks doe ik iemand iets aan"
Toen we deze gedachtes gingen onderzoeken bleek hetdat ze ECHT niemand iets aan wilde doen, alleen bang is om in de steek gelatente worden. Dit wilt ze koste wat het kost voorkomen door te pleasen, zich aan te passen en al HELEMAAL dus niet iemand kwetsen of wat aan doen.
Haar angst hiervoor was zo groot dat ze dwanggedachtes kreeg. Door hier samen naar te kijken werden de gedachtes al minder, de weerstand gaat eraf waardoor de kracht overneemt van de gedachte. Er zit verschil in het soort dwanggedachte dat iemand kan hebben. Wat soms ook gepaard gaat met dwanghandelingen. Wil je hier meer over weten en tips krijgen hier je hier mee om kunt gaan?
Luister dan de Lien Forward podcast #56 Dwanggedachtes